Ładnie napisane, choć film w porywach osiąga poziom telenoweli. Jak to mówią, serce to jeszcze za mało, żeby kochać.

Nie jest to wybitne kino, ale bez przesady? Telenowela? Emocji też jakoś nie widzę, a obejrzałem już godzinę filmu. Powolne tempo i chłodna narracja? Gdzie tu buzowanie?

Chodzi mi raczej o nudę realizacyjną.

Rozumiem, że nie każdy lubi powolne kino w stylu Jarmuscha czy Anh Hung Trana. Dla mnie zawierał wiele pięknych ujęć i cudowną muzykę i klimatem przypominał "Zapach zielonej papai".

Lubię tzw. powolne tempo, ale ono musi iść z jakimś ważnym dla mnie przekazem, z jakąś estetyka, której jestem niewolnikiem. Np. ostatnio dałem 10. "Nostalgii" Pellingtona.